Allerlei

Stokrui komt meestal voor bij kanaries, die in de woonkamer of dergelijke zijn gehuisvest. Daar is het aantal lichturen elke dag anders en hier gaat de hypofyse van de kanarie op reageren. Bij het verlengen van de daglengte denkt de kanarie, dat het lente is en bijgevolg gaat hij in broedconditie geraken. Bij het verminderen van het aantal lichturen denkt de kanarie, dat het herfst is en wil hij aan de rui beginnen. 

De hypofyse raakt helemaal ontregelt, omdat de kanarie niet meer weet welk seizoen het nu is en bijgevolg gaat de kanarie aan het ruien. Omdat de kanarie zo van slag is komt hij niet meer uit de rui en hij zal niet meer fluiten. Men spreekt van stokrui. Een kanarie komt hier erg moeilijk of zelfs niet meer uit. De kanarie zijn energiereserves zullen opgeraken en bijgevolg zal hij dan ook sterven.  

Legnood is een probleem, waar elke kanarieliefhebber wel eens mee te maken krijgt. Ervaren kwekers zullen er echter minder mee te maken krijgen, omdat ze meestal tijdig de oorzaken wegnemen. Men spreekt van legnood als de vrouwelijke kanarie haar ei niet kan leggen. Het spreekt voor zich dat het aanmaken en het leggen van een ei een flinke prestatie is voor een kanarie. Het ei moet namelijk alle nodige voedingstoffen bevatten om er een gezond jong in te laten groeien.

Ingeval van legnood blijft de pop apathisch op het nest zitten of gaat ze met opgezette veren op de bodem van de kooi zitten. Ze eet minder of zelfs niet meer en vliegen gaat moeizamer. Meestal is de streek van de cloaca bevuilt met uitwerpselen. Als men zachtjes over de buik wrijft, voelt men het ei klaar zitten.

Kanaries met legnood moet men zeer voorzichtig behandelen. Het ei mag in geen geval breken. Het zou de eileider van de kanarie perforeren en dit zou automatisch de dood van deze kanarie betekenen. Als het ei te lang blijft zitten kan de eileider ontstoken raken, wat ook tot de dood kan leiden. 

Er zijn geen gevallen van legnood in de natuur bekend. Legnood kan veroorzaakt worden door:

• misvormde eieren of te grote eieren
• een tekort aan mineralen, zoals calcium. Hierdoor worden eieren zonder schaal (windeieren) gevormd.
• te jonge kanaries of kanaries in slechte conditie
• een teveel aan vetmassa belemmert de passage van het ei door de eileider
• een plotselinge en aanhoudende verlaging van de omgevingstemperatuur
• een erfelijke aandoening

Verenpikken is een wel gekend fenomeen bij kanariekwekers. Het kan soms zo erg uit de hand lopen, dat de slachtoffers bijna geen veren meer over hebben. Het kan in extreme gevallen zelfs leiden tot kannibalisme. Bij jonge kanaries of bij kanaries die aan het ruien zijn kan het ook leiden tot beschadigde bloedpennen. Dit zijn veren, die nog niet helemaal zijn volgroeid. De schacht is aan de kant van de spoel nog doorbloed en kan door een beschadiging hevig beginnen bloeden. Vogels die eenmaal van het bloed geproefd hebben, vinden het lekker en gaan dus andere kanaries of zichzelf blijven plukken met alle gevolgen van dien.

De reden van dit gedrag is van uiteenlopende aard:

• Het gebeurt dat kanaries hun jongen kaal plukken, gewoon om de pluimen te gebruiken bij de bouw van een nieuw nest. Meestal wordt dit veroorzaakt door een gebrek aan nestmateriaal of soms verkiezen ze de veren gewoon boven het nestmateriaal.
• Overbevolking kan ook een reden zijn van verenpikken. Bij overbevolking krijgen de vogels last van te weinig vliegruimte of zitplaatsen. Hierdoor ontstaan er vechtpartijen en worden veertjes uitgetrokken. De zwakste individuen zullen dus geplukt worden en mogen veel minder gaan eten en drinken, waardoor deze exemplaren verzwakken en ziek worden.
• Verveling werkt verenpikken ook in de hand. Zorg er daarom steeds voor, dat je kanaries zich niet gaan vervelen, door bijvoorbeeld zaden zoals trosgierst te voederen. Hier hebben ze hun bezigheid mee, omdat ze moeite moeten doen om de zaden te kunnen opeten. Andere bezigheidstherapieën zijn bijvoorbeeld badwater, ontrafelbare touwen, sepia of groenvoer.
• Vogels met bloedpennen of bebloede veren zullen ook heel snel het slachtoffer worden van verenpikken. Het is dan ook aan te raden deze exemplaren zo snel mogelijk apart te plaatsen.
• Verenpikken is ook kleurgebonden. Sommige kleuren gaan sneller geplukt worden dan andere. Het is daarom ook aan te raden de kanaries per kleur in een verblijf te plaatsen. Sommige kanariekwekers beweren ook dat het verenpikken erfelijk is.
• Onvolledige voeding of een tekort aan drinkwater werken verenpikken ook in de hand. Het bloed wordt bij een te kort aan drinkwater gebruikt als drinkwater. Kanaries gebruiken het bloed ook als een bron van aminozuren, als ze hier een tekort aan hebben.

Verenpikken kan dus heel veel oorzaken hebben en is een groot probleem voor kanariekwekers met als doel het tentoonstellen van hun kanaries. De staart- of vleugelpennen van jonge kanaries, die geplukt zijn geweest, zullen ongeveer een halve centimeter langer terugkomen en bijgevolg is een dergelijke kanarie niet meer bruikbaar voor tentoonstellingen.

Veercysten komen vaak voor bij zwaar bevederde kanaries (Norwich, Crested, gloster, enz.) of bij nieuwe kleuren. Kanarieliefhebbers spreken ook wel eens van lumps. Het doet zich voor wanneer een nieuwe veer niet naar buiten komt. Ze rolt zich onder de huid binnen de veerfollikel op en gaat zo een knobbeltje vormen. Afhankelijk van het stadium zal de cyste geelachtig materiaal of droog keratineweefsel bevatten. 

De cysten bevinden zich meestal rond de streek van de vleugels of de stuit. Ze worden veroorzaakt door erfelijke aanleg of door het meermaals uittrekken van dezelfde veer.

Bij het vluchten, voor bijvoorbeeld de kanarieliefhebber of een predator, is het altijd mogelijk, dat kanaries ergens tegen vliegen. Dit komt bijvoorbeeld doordat ze niet tijdig konden afremmen of omdat ze een venster niet gezien hadden.

De kanaries kunnen hierbij kwetsuren oplopen. Het kan gaan om een hoofdtrauma, luchtzakscheuring of een breuk. Soms kan het zelfs tot zo’n ernstige kwetsuur lijden, dat de kanarie er direct of na een tijdje van zal sterven.

Bij een hoofdtrauma zullen meestal de veertjes op de kop zijn uitgevallen, door de botsing. De vogel kan aan evenwichtsstoornissen lijden en gaat meestal dik zitten. Het kan ook aanleiding geven tot een hematoom of bloeduitstorting op de schedel. Het kan gepaard gaan met bloedingen in de mondholte, neusgaten of gehoorgang. Bij een schedelbreuk zal de kanarie meestal snel sterven.

Een luchtzakscheuring geeft aanleiding tot zwellingen onder de huid. Door de blaasjes lijkt het dat de kanarie dik zit. Een breuk kan soms lijden tot een blijvende misvorming of bij een ernstige breuk tot de dood.